ساختمان سازی و دانستنی ها |
|||
مقاومت هر سازه در برابر زلزله به دو عامل اساسی بستگی دارد: یكی نوع ساخت سازه و به كارگیری اصول و قوانین مهندسی در طراحی و اجرای آن و دیگری بزرگی و قدرت زلزله در سالهای اخیر از طریق رسانه های گروهی هر چند وقت یك بار خبری در مورد روش های ابداعی مهندسان سازه برای مقاوم سازی ساختمان ها یا ساخت سازه های مقاوم در برابر زلزله شنیده می شود؛ شیوه هایی مثل قرار دادن ساختمان روی بلوك های لغزشی، حفر كانال های بسیار بزرگ در اطراف فونداسیون ها (پی ها)، معلق كردن ساختمان از زنجیر، آویزان كردن پاندول های بزرگ از سقف و.... نكته قابل تامل در مورد این راهكارها، تقریبا غیر عملی بودن آنها با توجه به وضعیت ساخت وساز در كشوری مثل ایران آن هم در مقیاس وسیع است. نوع، كمیت و كیفیت مصالحاز این دیدگاه ساختمان ها به طور كلی به چهار دسته ساختمان های فولادی ، بتنی، ساختمان های با مصالح بنایی و ساختمان های چوبی تقسیم می شوند. با توجه به كاربرد بیشتر و به روز بودن ساخت سازه های بتنی و فولادی در عصر حاضر، قوانین موجود در زمینه ساخت این دو نوع سازه را بیشتر مورد بحث و بررسی قرار می دهیم.سازه های بتنی و فولادی اگر براساس اصول مهندسی و ضوابط و آئین نامه های اجرایی موجود ساخته شوند، تفاوت آنچنانی از نظر مقاومتی با هم ندارند. با یادآوری این نكته كه، فولاد در برابر حرارت و مواد شیمیایی نسبت به بتن مقاومت كمتری دارد. در زلزله هر چه اعضای سازه شكل پذیرتر و انعطاف پذیرتر باشند، خسارات مالی و جانی وارده كمتر خواهدبود. برای این كار بهتر است از فولاد كم كربن، جوش پذیر و دارای شكل پذیری بالا استفاده شود. البته صرفا فولادی بودن یك سازه تضمینی بر مقاومت آن در برابر زمین لرزه نیست. به عنوان مثال برج 20 طبقه Pinot Suarez كه یك برج فولادی بود در زلزله سال 1985 مكزیكوسیتی، كاملا فرو ریخت. بنابراین مقاومت بالای سازه های فولادی مستلزم اجرای اتصالات و جوش ها و سایر مولفه های اجرایی آنها، به طور كاملا علمی و فنی و بر اساس آئین نامه های ملی و بین المللی موجود است. |
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
آرشیو
آمار سایت